In dankbare herinnering Zuster Greet de Vries
Haarlem 3 juli 1927 – Boxtel 10 juli 2025
Lid van de Congregatie van Missiezusters van Onze Lieve Vrouw van Afrika
Professie 15 augustus 1956.
46 jaar was zr. Greet lid van onze gemeenschap. Wij gedenken haar leven en wie zij onder ons was met grote dankbaarheid.
Greet was de oudste van vier kinderen uit een hardwerkend arbeidersgezin. Ze ging naar school, maar toen ze 14 jaar oud was moest ze als dienstmeisje gaan werken. Ze werd in een klap volwassen. Het was tijdens de oorlog, alles was op de bon. In de hongerwinter is er in Haarlem zwaar geleden. ‘s Middags ging Greet naar de naaischool. Later ging ze werken als huishoudster in Heemsteden. Omdat er veel arme gezinnen waren in die tijd, werd er een katholieke meidengroep opgericht om in die gezinnen te gaan helpen.
De inmiddels 17-jarige Greet werd door de leidster van deze groep ingewijd in het geloofsleven en op het pad van de verpleging gezet.
Zo kwam ze in IJmuiden terecht voor de A-opleiding en de kraam. Daarna ging ze werken in het St Elisabethziekenhuis in Tilburg om de kinderaantekening te halen. Hier kwam ze met de via een collega met de Witte Zusters in aanraking. Ook al zei haar moeder dat het klooster niks was voor ’ons soort mensen’, ging Greet op 27-jarige leeftijd naar het postulaat in Maarn. Na haar eerste professie werd Greet in 1957 benoemd voor Ukerewe, het Tanzaniaanse eiland in he Victoriameer. Hier ging ze werken in een ziekenhuisje en wonen in een internationale communiteit. Na zes zware jaren keerde ze in 1963 terug naar Nederland. Ze werd benoemd in Sterksel en haalde cum lade haar verpleegkunde B-diploma in Venray. Ze ging werken in Kempehaeghe in Heeze, een medisch centrum voor mensen met epilepsie.
In 1970 keerde ze terug naar Boxtel om te werken in verzorgingshuis Lindenlust. Samen met o.a zr. Wies Stuart en zr. Leny Droogh woonde ze in een communiteit in de Adrianastraat. Via Wies maakte ze kennis met gemeenschap De Hooge Berkt in Bergeijk. Deze nieuwe vorm van oecumenisch gemeenschapsleven sprak Greet erg gaan. In 1972 deed ze er een retraite van 3 maanden en daarna vroeg ze toestemming aan haar overste om daar te mogen wonen. Wel wilde ze graag Witte Zuster blijven. Omdat ze de eerste was in deze situatie ging het allemaal nogal moeizaam en moest ze officieel toestemming hebben van Rome.
Toen zij drieëndertig jaar geleden met pensioen ging en de Hooge Berkt ging uitbreiden, kwam ze met drie andere religieuzen in Thorn terecht. Met toegewijde aanwezigheid droeg zij zorg voor haar huisgenoten en gasten samen met zr. Ardina, br. Grad en br. Jozef. In de Bogenstraat leefden ze als een religieuze gemeenschap die vluchtelingen opnamen en gasten weekenden organiseerden.
Greet heeft altijd wel contact gehouden met haar congregatie, maar dit werd de laatste 10 jaar intensiever. Vanwege haar leeftijd en het feit dat de communiteit van Thorn werd opgeheven vroeg Greet toestemming aan haar overste om in het Wereldhuis in Boxtel te mogen komen wonen. Toevallig kwam er op de gang waar haar vriendin Teresia woonde een kamer vrij. Daar kwam ze in 2019 wonen. Ze heeft de overgang wonderwel goed gemaakt en voelde zich helemaal thuis bij de Witte zusters. Greet voelde zich dankbaar voor haar leven, want ze was geborgen in Gods Liefde.
Tekst is voor het grootste gedeelte overgenomen van het bidprentje van zr Greet, aangevuld met tekst uit de toespraak van Gerard van de Goorberg die dit samen met Ardina, Grad en Maayke heeft opgesteld.
Joke, redactie
