Ooit was de kapel een kippenschuur. In de jaren zeventig werd zij verbouwd tot kapel. In 1990 was ze te klein geworden en werd ze opnieuw verbouwd. Nu, weer 25 jaar later, gaat de kapel voor de derde keer verbouwd worden. Een bijzonder moment om herinneringen aan de kapel op te halen bij de mensen voor wie de kapel al die jaren een centrale plaats in hun leven heeft gehad. In deze bijdrage deelt Harrie zijn herinneringen aan de Roeach, onze kapel.
Herinneringen aan de Roeach
- Naam Roeach geeft ruimte, beweging, niet vast te pakken
- Dood van Kees van de Heijden, 7 januari 1977
Kees was hier blijven wonen na zijn Exodus periode. Hij was werkzaam in het kadaster in Eindhoven en ik werkte in de binnenstad. Samen dronken we koffie op de markt tijdens de lunchpauze. Tijdens de zangrepetitie in de Roeach zakte hij in elkaar en overleed ter plekke. Die avond zou ik in retraite gaan, maar dat was niet het goede moment. - Tafelgebed met de muziek van Aranjuez, zoals Rie ook al schreef in haar bijdrage
- De zangrepetitie in de Roeach
- Tijdens de Pinksterdienst kwam eens door de openstaande deur een duif binnenlopen. Toen heeft Grad met z’n Franciscaanse handen de duif weer de ruimte gegeven
- Een uitvoering, concert, van Gospodi. Zoals ze in een klein kringetje naar elkaar toe stonden en zongen heeft me aangegrepen (mijn zus en zwager had ik hiervoor uitgenodigd, zij draait wekelijks wel een keer de CD van hen)
- In een periode waarin ik niet zo goed in mijn vel zat wilde ik bij de verjaardag van Toon een voorbede doen. Maar ik had geen woorden. Toen heb ik mijn schoenen uitgedaan en voor het altaar staan jongleren.
- Vanaf de eerste gebedsruimte hing er een grote tentpin in de ruimte. Symbool van tentpinnen verzetten, nieuwe wegen gaan, ruimte scheppen Tussen Ons In
- Vele dopen, trouwerijen, begrafenissen
Harrie Verweijen
Kees
Je hebt de strijd gestreden
tot je viel-
het was te vroeg-
God nam je te voorbarig
Juist jouw geloof
leidt zeker niet tot
een meewarig
berustend bidden
voor je trouwe ziel
De scherpe lijnen van
je ongekend bestaan
zijn in de dood tot aan
een glimlach uitgeleden
Wij hebben maar
op goed geluk gebeden –
Want wáár – in Godsnaam –
zwijg je nu vandaan?
Je hebt geen vroege dood verdiend
vanwaar dan vrede?
Het enig zekere –
wie van Jezus heeft geweten
zal zich herinneren
Hij zal je niet vergeten
’t was niet voor niets tenslotte
– Kees – neem dat maar aan
7 januari ‘77
Lees hier het verhaal van Gerard over de kapel
Lees hier het verhaal van Antoinette over de kapel
Lees hier het verhaal van Riëtte Beurmanjer over de kapel
Lees hier de verhalen van Rie Trienekes, Koos van Etten en Dit de Vlieg
