We gaan het toch maar gewoon doen, onze kapel verbouwen*, zodat we weer 25 jaar verder kunnen. Dat is lef hebben, ruimte maken omdat een Heilige Onrust ons drijft.
Pinksteren 2024
Met Pinksteren hadden we onze jaarlijkse “Gemeenschapsdagen”. Zo lang als de gemeenschap bestaat is er elk jaar een bijeenkomst, waarin aan de orde komt hoe we ervoor staan en waar we naar verlangen. Vroeger werd dat de Evangeliedagen genoemd, Gemeenschapsdagen dekt nu beter de lading. En elk jaar hopen we dat de Geest neerdaalt of rondwaart, we proberen onszelf en elkaar daar ontvankelijk voor te maken. Noem het Geest of Heilige Geest, Heilige Onrust (HO) of Inspiratie mag ook als je die andere woorden te groot vindt.
De kracht van samenleven
Deze Gemeenschapsdagen gebeurde er iets belangrijks. Op verschillende manieren kwam de kracht van ons samenleven naar voren. En dat gebeurde niet door veel te praten over theorie en over hoe het allemaal verder zou moeten, maar we begonnen bij ons eigen verhaal, bij ons eigen lichaam. Bij ons lichaam aan de hand van een geleide meditatie. We durfden op de grond in de kapel te gaan liggen. En ons persoonlijke verhaal deelden we in de intimiteit van een gesprek met twee anderen. We durfden zondagochtend zelfs HO (Heilige Ochtendgymnastiek) buiten te doen. En het was nog prettig ook (vond ik). Zo maakten we een start met het verkennen van onze leefregel aan de hand van het nieuwe boek van Mariek **
Ongewoon, ruimte maken en lef
Nu zijn we een paar maanden verder. Ja, we willen verder met de leefregel. Maar hoe kunnen we de kracht van ontmoeting, de inspiratie, de openheid voor ieders kwetsbaarheid en anders zijn verder brengen. Zoekend naar woorden om dat weer te geven komen we onder andere op “ruimte maken” en “lef”. En dat we ons telkens weer realiseren dat deze gemeenschap niet gewoon is.
Verbouwen
Want het is toch lef hebben als je een kapel gaat verbouwen en plannen maakt om woningen te gaan maken in wat nu onze ontmoetingsruimte (Lavra) is, terwijl geen van ons weet hoe we er over 10 jaar voor staan. Er staat niemand op de wachtlijst om daar te gaan wonen, maar we maken wel de ruimte.
Bijzonder ongewoon
Ongewoon is onze gemeenschap: er wonen mensen bij elkaar die echt verschillend zijn, verschillend denken, verschillend geloven. Die er toch voor kiezen dat met elkaar te blijven doen. De pluriformiteit is de basis. Je brengt in wie je bent, er is er maar één zoals jij. Met die ruimte kan in de diversiteit toch ook de eenheid ervaren worden. En onze gastvrijheid is ook ongewoon: dat ervaart iedere gast, ook als is het niet zo makkelijk in woorden te vatten. Het draait er om dat iemand er gewoon mag zijn en zich niet anders hoeft voor te doen. Misschien wordt deze ervaring ook wel opgeroepen omdat we als leden van de gemeenschap zelf zo verschillend zijn en toch ervoor kiezen met elkaar te leven. En ongewoon is ook dat we gasten ontvangen uit alle geloofsrichtingen. En ook als je niet gelovig bent en je je aangetrokken voelt ben je welkom.
* We kregen begin oktober een teleurstellend bericht dat de start van de verbouwing een half jaar moet worden uitgesteld vanwege de vondst van een paartje vleermuizen in de spouwmuur van de kapel.
**Mariek de Jong: “Een regel om in te leven, een inspiratieboek”
Michiel, Oktober 2024
