Zondag 7 juli vieren we dubbel feest.
We vieren het gouden jubileum van “De Huisgenoten” en de 57e verjaardag van de gemeenschap. Welkom in de viering om 11 uur en het feestelijk samenzijn daarna.
“De Huisgenoten”, stille krachten in onze gemeenschap
De Hooge Berkt Gemeenschap viert op 9 juli de “verjaardag”, dit jaar is het 57 jaar geleden dat dit gastvrij samenleven en samen bidden begon. Dat “De Huisgenoten” dit jaar 50 jaar bestaan is minder algemeen bekend. Dat brengt me gelijk op het karakter van dit verband. Niet op de voorgrond, dragende aanwezigheid, gericht op gemeenschapsvorming. Geduld, volharding, vriendschap. Het cement dat voor de samenhang zorgt, voor het bij elkaar houden. Nu zijn het een negental ouderen, die al jaren, soms al die 50 jaar, met elkaar optrekken. In het verleden was het een veel grotere groep, maar in essentie is er niet veel veranderd.
Er zijn
Als de huidige leden van dit gezelschap vertellen wat voor hen van belang is, klinken er woorden als: grote intimiteit, alles kan in het klad gezegd worden, we luisteren echt naar elkaar, vriendschap, we hebben vanaf het begin de gemeenschap mee opgebouwd, we zijn een kostbaar verband, we geven rugdekking aan de mensen die beleid maken. Op een vanzelfsprekende, onnadrukkelijke en zachte manier aanwezig zijn, “Er zijn”. Dat wil niet zeggen dat in al die jaren niks gedaan werd, integendeel, juist mensen uit deze groep verzetten altijd veel praktisch werk, of dat nou in het kantoor, de technische dienst, de keuken of de tuin was. Vaak ongemerkt en als vanzelfsprekend.
Zwijgers
Eerder werden de oudere huisgenoten De Wijze Berkt genoemd. En aanvankelijk was er wellicht een hiërarchie. Was het een eer om bij de huisgenoten te horen, of was het de plek voor de Martha’s onder ons? Zeker achteraf gezien kun je zeggen dat – bedoeld of onbedoeld – de vorming van deze groep heel wezenlijk is geweest voor de opbouw van de gemeenschap. Ergens in de geschiedenis van De Huisgenoten werd er ook nog een groep zwijgers afgesplitst, mensen die zich in een groter verband niet snel lieten horen. Is het toeval dat juist die groep alle stormen van de veranderingen in de organisatie heeft doorstaan en gewoon is doorgegaan met wat zij altijd al deden?
Stille, zachte, vaste krachten
Maak ik het nu een beetje te mooi? Zou kunnen. Zoals altijd bij een jubileum (of een begrafenis) wordt alles een beetje aangedikt. Maar het is niet overdreven te stellen dat dit verband de kern raakt van waar onze gemeenschap voor staat. Stille, zachte vaste krachten als desem van de gemeenschap. Mensen die verantwoordelijkheid nemen maar zich nergens op laten voorstaan. Het belang van het collectief staat voorop, altijd op basis van echte aandacht voor elkaar. Is het overdreven te stellen dat onze gemeenschap zonder de huisgenoten niet meer zou bestaan? Dat zullen we nooit weten, zeker is wel dat het niet deze gemeenschap zou zijn. Zo is het ook niet overdreven te stellen dat de vorming van zo’n “stille” groep de gemeenschap veel meer versterkende kracht heeft gegeven dan we allemaal doorhadden. Daarom is het heel mooi om eens even flink lawaai te maken bij dit jubileum. En mocht iemand zin hebben om een boek te schrijven in de trant van “Hoe bouw ik aan een gezonde en levende gemeenschap”, dan zou ik van harte adviseren om contact op te nemen met een van onze Huisgenoten: het boek zal er beter, praktischer, helderder en korter door worden.
Michiel, juni 2024
