Interview met Gerdine Leuhery – Lok door Annieke van Dijk
Waar ga je heen als je als missionaire werker merkt dat je moe begint te worden, dat je batterij aan het leegraken is en niet meer voldoende oplaadt? En als je merkt dat dit ook invloed heeft op je geloofsleven en je relatie met God? Waar kan je weer op adem komen? Ik spreek Gerdine Leuhery – Lok, die zo’n plek vond.
In 2011 vertrekt Gerdine als ergotherapeut naar Centraal-Azië, waar ze allereerst taalstudie doet. Vanaf het eerste begin is ze gericht op relaties en zoekt ze verbinding met mensen. Ergotherapie is in die tijd een onbekend beroep in het land waar ze woont, en dus is het een zoektocht hoe ze haar kennis en ervaring ten dienste kan stellen van de mensen daar. Geleidelijk aan ontstaan er mogelijkheden om haar vak uit te oefenen en trainingen te geven aan lokale zorgprofessionals. Ook is ze betrokken bij het opzetten van een ergotherapievereniging.
Na zeven intensieve jaren merkt ze dat haar batterij leeg begint te raken. Samen met haar uitzendende organisatie wordt besloten om een Sabbatical te plannen. Maar hoe vul je zo’n periode in? Ze heeft behoefte aan een tijd om te “zijn”, even weg van alle verantwoordelijkheden en verwachtingen van familie, vrienden, kerk, mensen in het land waar ze werkt….
Omdat Gerdine al een paar keer tijdens een verlofperiode een stilteretraite had gedaan bij Gemeenschap de Hooge Berkt in Bergeijk en dat een goede ervaring is geweest, besluit ze daar aan te kloppen. Gemeenschap de Hooge Berkt is, zoals ze op hun website zeggen, “een open christelijk-oecumenische leefgemeenschap. De leden en haar vrienden geven hun leven inhoud in het samen leven met aandacht voor elkaar en voor de gasten. Met elkaar geven ze een gezicht aan een hartelijke kerk midden in de wereld”.
Gemeenschap de Hooge Berkt heeft een eigen retraiteprogramma, en daarnaast ook mogelijkheden om voor kortere of langere tijd mee te leven. In een eerste oriënterend gesprek met Gerdine worden verwachtingen over en weer uitgesproken. Waar zoekt ze naar? Wat heeft de gemeenschap te bieden? Samen besluiten ze dat het een periode van 2 maanden meeleven wordt met ergens in die tijd ook een stilteretraite.
Ik vraag Gerdine wat het haar heeft gebracht? Ze vertelt dat het dagelijkse ritme van maaltijden en vieringen haar heel goed heeft gedaan. De eerste twee weken is ze zo moe dat ze naast vieringen en maaltijden vooral slaapt, soms jogt of wandelt. Na die eerste weken begint ze ook iets met haar handen te doen door ’s ochtends een uur mee te helpen in de keuken of met poetsen. Regelmatig heeft ze een gesprekje met een contactpersoon die met haar incheckt hoe het met haar gaat en bij wie ze terecht kan met praktische vragen. Wat ze vooral als heel fijn ervaart is dat er geen druk op haar gelegd wordt. Als ze de gemeenschap omschrijft gebruikt ze woorden als: warmte, aandacht, liefde, openheid, verbinding…
Langzaamaan merkt ze dat haar energie weer toeneemt. Maar meer dan dat: ze begint weer te luisteren naar haar eigen hart, komt zo dichter bij zichzelf én dichter bij God. Op mijn vraag of ze deze plek ook aanraadt aan andere missionaire werkers antwoordt ze: “Zeker, en niet alleen als je rust nodig hebt of je batterij leeg raakt!” Ze geeft het voorbeeld van een stationsklok: “De wijzer van de klok loopt door tot het bij het hele uur aankomt. Daar stopt ie even, om opnieuw te “herijken” met de moederklok. Eigenlijk is het voor iedereen belangrijk om tijd te nemen om opnieuw te “herijken”, met jezelf en met God.” Daarbij zijn er meerdere mensen in de gemeenschap die ook een periode in het buitenland hebben gewoond, waardoor verhalen fijn zijn om te delen.
Aan het einde gekomen van haar tijd in Bergeijk wordt er in de laatste viering voor haar gebeden en wordt ze met een zegen heengezonden. Een moment van loslaten en vrijgezet worden om naar haar eigen plek te gaan. Voor Gerdine wordt dat in eerste instantie weer Centraal-Azië. Maar na 10 jaar daar keert ze terug naar Nederland, waar ze Elvin Leuhery ontmoet met wie ze trouwt. De Hooge Berkt blijft ook nu een rol spelen in haar leven, want voor een jaarlijkse retraite komt ze er nog steeds graag terug.
Ook een keer meeleven in gemeenschap de Hooge Berkt? Neem contact op met gastenontvangst voor een oriënterend gesprek: Meeleven – De Hooge Berkt
