Klokken luiden het nieuwe jaar in

De jaarwisseling zal dit jaar echt anders zijn. Anders dan gewend en anders dan we zouden wensen. Juist op dat moment willen we de hoop op een gezond en gelukkig nieuw jaar met elkaar delen en toewensen.

Zonder vuurwerk zal het ook een stille jaarwisseling zijn. Daarom sluiten we als Hooge Berkt gemeenschap aan bij een landelijk verzoek om klokslag 24.00 uur de klokken tien minuten te luiden. Mag het een teken van verbondenheid, steun en saamhorigheid zijn onderling en met andere kerken en gemeenschappen.

Gezondheid en nabijheid in 2021!

Joh. 1, 1 – 18

Je weerstand doorbreken, onszelf verliezen en ingaan op de uitnodiging

Vorige week zondag hebben we al gehoord dat Jezus volgens het evangelie van Marcus op weg is naar Jeruzalem en dat hij, ondanks het lijden dat hem te wachten staat, trouw wil blijven aan zijn roeping. Dat is geen gemakkelijke weg, maar wel een radicale keuze. Iets van die radicaliteit horen we nu in het evangelie van vandaag.

In het begin van het verhaal komt er een jongeman naar Jezus toe en vraagt: Wat moet ik doen om deel te krijgen aan het eeuwige leven? In die vraag hoor je een verlangen, een echt verlangen naar goed en rechtvaardig leven, of om het met de woorden van de eerste lezing te zeggen: een verlangen naar de geest van wijsheid die alles te boven gaat. Jezus geeft hem dan als antwoord de Tien Woorden, zoals Mozes die al heeft gegeven, en vooral wat hij moet doen tegenover zijn naaste: niet doden, geen echtbreuk plegen, niet stelen enz.

Dat op zich is dus al een goede richting: dat je leert als een goed mens te leven, in de juiste verhouding tot je medemens en tot God. Maar de jongeman deed dit al en zoekt een weg verder. Op dat moment kijkt Jezus hem liefdevol aan en zegt:
Aan één ding ontbreekt het je nog: ga verkopen al wat je bezit en geef hetaan de armen, en je zult een schat in de hemel hebben. Kom dan terug om mij te volgen.

Jezus roept hem op tot een keuze: enerzijds alles los te laten wat hij bezat en anderzijds te leren delen in de goddelijke liefde, die Jezus zelf present stelde. Dat is inderdaad een radicale keuze, die niet zomaar voor iedereen geldt, maar die Jezus hier persoonlijk tegen deze man richt. Jammer genoeg gaat hij er niet op in, omdat hij veel bezittingen heeft.

Op die keuze gaat het evangelie verder, wanneer Jezus spreekt tot zijn leerlingen. De jongeman was rijk en kwam er niet toe om alles te verkopen. Hij was bezet, bezeten. Jezus laat nu horen: Wat is het toch moeilijk voor een rijke om binnen te gaan in het koninkrijk van God. Wat is dat toch? We kennen die ervaring wel. Als je rijk bent en veel geld hebt om allerlei dingen te kopen, heb je ook macht tegenover andere mensen en trek je gemakkelijk veel vrienden aan. Je staat in feite zelf in het centrum. Hoe anders is het, als je je leven laat bepalen door een ander, als je bereid bent iemand te volgen die je inspireert. Dan gaat het om andere waarden, zoals solidariteit, rechtvaardigheid of gemeenschap. Jezus wijst erop hoe moeilijk het is, ja bijna onmogelijk, zeker als je rijk bent, om op die roep in te kunnen gaan. Toch zijn er mensen die de roep horen, ook onder ons. Die los laten wat ze daar, elders, aan leven hebben opgebouwd en bereid zijn dat op te geven om te verhuizen hier naar toe, naar deze gemeenschap en de weg van de goddelijke liefde te gaan, met alle onzekerheid die dat meebrengt. Ik heb respect voor hen.

Die oproep om alles los te laten geldt niet alleen voor jongeren die nog een groot deel van hun leven voor zich hebben, of voor mensen die pas begonnen zijn de weg van Jezus te volgen. Die oproep wordt vandaag ook tot ons gericht, die al geraakt zijn door Jezus en begonnen zijn aan die weg van de liefde. Wat wordt er dan tot ons gezegd? Toen ik de oproep hoorde: Aan één ding ontbreekt het je nog, voelde ik eerst een weerstand. Wat moet ik nu weer loslaten, wat is er dat mij tegen houdt om die weg van Jezus verder te gaan? Dat is misschien niet zo radicaal en toch.

Ik denk concreet bijvoorbeeld aan de veranderingen binnen de gemeenschap vanwege een nieuwe structuur. We worden uitgenodigd mee te gaan in de nieuwe dagteams, maar er is ook weerstand om de goede band met iemand zomaar los te laten en weer nieuwe contacten met anderen te maken. Ik denk ook aan onze samenleving, met nieuwe bepalingen vanuit het klimaatakkoord. We zullen grote veranderingen meemaken, en moeten gaan kiezen voor minder gas in onze woning en minder benzine voor de auto. Om tot de juiste houding te komen wordt van ons gevraagd een omslag te maken in denken en doen.

Hoe dan ook, ik denk dat het mogelijk is om de weerstand te doorbreken, onszelf te verliezen en in te gaan op de uitnodiging. Als die jongeman in de ogen van Jezus had gekeken en de liefde gevoeld, had hij die stap misschien kunnen maken. Of zoals op het eind Petrus kon zeggen: Wij hebben toch maar alles achter gelaten. Bidden wij om die geest van wijsheid.

Aandachtig aanwezig; inleiding

Inleiding op het thema

In het jaar 2020 was Aandachtig Aanwezig  het jaarthema van onze Hooge Berkt gemeenschap. Zo’n jaarthema komt voort uit wat er in het voorafgaande jaar leefde en, met name in onze gemeenschapsdagen, naar voren komt. De gemeenschapsdagen vinden altijd plaats met Pinksteren. Op deze dagen komen alle leden bij elkaar voor gezamenlijke scholing, activiteiten, gesprekken en feest. Pinksteren immers wordt in de Christelijke traditie gezien als feest van gemeenschap. Op die dag stort de Geest zich over ons uit, komen onze tongen los en blijken we elkaar te kunnen verstaan. Zo is het verhaal en zo is ons streven alle dagen van het jaar maar in het bijzonder met de Pinksteren. Tegen het eind van het jaar krijgen we een beeld van wat ons momenteel het meest bezighoudt en proberen dat te vangen in de verwoording van een jaarthema.

Dit jaar 2020 was het jaar van de uitbraak van het coronavirus. Vanwege de maatregelen die getroffen werden konden grotere bijeenkomsten niet plaatsvinden. In de stilte van die periode tijdens de eerste coronagolf ontstonden deze stukjes met de titel Aandachtig Aanwezig.

De serie begon met een vraaggesprek met zuster Katharina, een kloosterlinge die teruggetrokken leeft in stilte en gebed. We vroegen haar vervolgens deze stukjes te lezen en haar reactie en ervaringen te geven. Zo eindigden we deze serie dus ook in gesprek met haar. Een van de centrale gedachten die ze ons toen meegaf kwam voort vanuit de vraag hoe het kan dat we zo van gemoed kunnen veranderen en in een sombere bui opeens kunnen openspringen als iets of iemand ons weer in verbinding brengt met wat ons ten diepste drijft. Zij verwoordde het zo:

‘… er is een diepe onderstroom, en die is er altijd, waar God in mij woont, mij richting schenkt, zin geeft aan mijn leven, mijn hart vervult met liefde en vreugde. Daar ben ik bij hem en is hij in mij. Maar daarboven bevinden zich allerlei menselijke lagen die last hebben van hartstochten, klein menselijkheid, stormen… Als we het hebben over aandachtig aanwezig zijn, over welke laag praten we dan ? Op welk niveau situeren we ons? Hoe verhouden die zich dan tot elkaar?’

Dat zijn de vragen die ze stelt en die wellicht vooraf dienen te gaan aan deze zeven stukjes over Aandachtig Aanwezig zijn. De zuster citeerde Dom John Chapman: “Op ieder ogenblik van ons leven zijn wij in aanraking met God en is zijn hand op ons. Onze enige zorg moet zijn niet uit die armen te springen en te proberen op eigen benen te lopen.”

Toen legde ze ons uit:

‘We zitten dus in de typisch christelijke spanning tussen enerzijds inspanningen doen, technieken gebruiken om aandachtig aanwezig te zijn en anderzijds overgave: het is zoals het is en zo is het goed! We moeten die gelaagdheid goed voor ogen houden als we het over ons thema hebben, want dit kan ons letterlijk veel koppijn besparen’.

Deze serie over Aandachtig Aanwezig zijn, zijn geschreven als herinnering aan mogelijkheden voor ons zoeken als wij, zoals meestal wellicht, weer eens op onze eigen benen proberen te lopen. Ons verlangen weer in Zijn armen te liggen zal ons daar weer brengen, op Zijn tijd.

Mariek de Jong

Kerstwens

Hoop wordt geboren, opnieuw en opnieuw...

Welke Kerstwens durven wij elkaar te geven dit jaar?

De Kerstdagen zijn donker en dreigend. Zolang al zonder echte nabijheid. Met Kerstvieringen, die alleen op digitale afstand bezocht kunnen worden. Het Licht, het Geboortefeest, waar wij zo verlangend naar uitgekeken hebben in de Adventstijd, kunnen we niet gezamenlijk opwachten in de kapel. Een ongekende ervaring. Tussen hoop en vrees, vieren we het dit jaar thuis. Liturgie in huis. Met hoogstens een paar mensen. Zo goed als opgesloten op onze woonplek, zoeken we verbinding en bemoedigen we elkaar. Via social media, de post, een telefoontje. Of met een één op één bezoekje. Juist in dat omzien naar elkaar lijkt het Licht geboren te worden in deze dagen. Al die contacten zijn lichtpuntjes om het donker te weerstaan. Lichtjes waar we in normale tijden door omgeven worden in de kapel op Kerstavond, omdat we vieren dat er iets nieuws begint.

Ik, zegt Hij, ga iets nieuws beginnen. Het is al begonnen, merk je het niet?

Vrede en alle goeds wensen wij iedereen toe in deze Kerstdagen. Laten wij in alles wat we doen en meemaken verbonden blijven met elkaar. Houd moed en vertrouwen: het is al begonnen.

Namens het bestuur
Judi Wiepkema, voorzitter

Bonhoeffer Docufilm

Een samenwerkingsproject van de protestantse Kempenkerken en de Hooge Berkt.

In de afgelopen weken is er door een aantal enthousiaste mensen intensief samengewerkt om een Docufilm te maken over het leven en werken van Dietrich Bonhoeffer. Vanuit de Hooge Berkt Gemeenschap hebben Mariek de Jong vanuit het Verdiep en Hans van Dijk als lid van Werkgroep Kempenkerken daaraan meegewerkt.

2020 Was het Bonhoeffer jaar vanwege zijn executie op  9 april 1945 door de Nazi’s, nu 75 jaar geleden.

Het is een stevig verhaal geworden met een originele opening waar twee meiden uit Castricum iets over hun school, het ‘Bonhoeffer college’, vertellen.

Naast andere bijdragen is er ook inbreng van Hans die vertelt over het leven van Bonhoeffer en van Mariek die een link legt tussen onze thema’s van Babels stromen en het leven van Bonhoeffer die veel voor haar is gaan betekenen.

Het idee om deze Docufilm te maken is ontstaan toen bleek dat de geplande voorstelling over Bonhoeffer door Kees van der Zwaard in het najaar niet door kon gaan. Als nieuwe datum is nu donderdag 15 april gepland.

Zie de film dus ook als een opstapje naar dat gebeuren.

Hans van Dijk

Luc. 1, 26 – 38

Je weerstand doorbreken, onszelf verliezen en ingaan op de uitnodiging

Vorige week zondag hebben we al gehoord dat Jezus volgens het evangelie van Marcus op weg is naar Jeruzalem en dat hij, ondanks het lijden dat hem te wachten staat, trouw wil blijven aan zijn roeping. Dat is geen gemakkelijke weg, maar wel een radicale keuze. Iets van die radicaliteit horen we nu in het evangelie van vandaag.

In het begin van het verhaal komt er een jongeman naar Jezus toe en vraagt: Wat moet ik doen om deel te krijgen aan het eeuwige leven? In die vraag hoor je een verlangen, een echt verlangen naar goed en rechtvaardig leven, of om het met de woorden van de eerste lezing te zeggen: een verlangen naar de geest van wijsheid die alles te boven gaat. Jezus geeft hem dan als antwoord de Tien Woorden, zoals Mozes die al heeft gegeven, en vooral wat hij moet doen tegenover zijn naaste: niet doden, geen echtbreuk plegen, niet stelen enz.

Dat op zich is dus al een goede richting: dat je leert als een goed mens te leven, in de juiste verhouding tot je medemens en tot God. Maar de jongeman deed dit al en zoekt een weg verder. Op dat moment kijkt Jezus hem liefdevol aan en zegt:
Aan één ding ontbreekt het je nog: ga verkopen al wat je bezit en geef hetaan de armen, en je zult een schat in de hemel hebben. Kom dan terug om mij te volgen.

Jezus roept hem op tot een keuze: enerzijds alles los te laten wat hij bezat en anderzijds te leren delen in de goddelijke liefde, die Jezus zelf present stelde. Dat is inderdaad een radicale keuze, die niet zomaar voor iedereen geldt, maar die Jezus hier persoonlijk tegen deze man richt. Jammer genoeg gaat hij er niet op in, omdat hij veel bezittingen heeft.

Op die keuze gaat het evangelie verder, wanneer Jezus spreekt tot zijn leerlingen. De jongeman was rijk en kwam er niet toe om alles te verkopen. Hij was bezet, bezeten. Jezus laat nu horen: Wat is het toch moeilijk voor een rijke om binnen te gaan in het koninkrijk van God. Wat is dat toch? We kennen die ervaring wel. Als je rijk bent en veel geld hebt om allerlei dingen te kopen, heb je ook macht tegenover andere mensen en trek je gemakkelijk veel vrienden aan. Je staat in feite zelf in het centrum. Hoe anders is het, als je je leven laat bepalen door een ander, als je bereid bent iemand te volgen die je inspireert. Dan gaat het om andere waarden, zoals solidariteit, rechtvaardigheid of gemeenschap. Jezus wijst erop hoe moeilijk het is, ja bijna onmogelijk, zeker als je rijk bent, om op die roep in te kunnen gaan. Toch zijn er mensen die de roep horen, ook onder ons. Die los laten wat ze daar, elders, aan leven hebben opgebouwd en bereid zijn dat op te geven om te verhuizen hier naar toe, naar deze gemeenschap en de weg van de goddelijke liefde te gaan, met alle onzekerheid die dat meebrengt. Ik heb respect voor hen.

Die oproep om alles los te laten geldt niet alleen voor jongeren die nog een groot deel van hun leven voor zich hebben, of voor mensen die pas begonnen zijn de weg van Jezus te volgen. Die oproep wordt vandaag ook tot ons gericht, die al geraakt zijn door Jezus en begonnen zijn aan die weg van de liefde. Wat wordt er dan tot ons gezegd? Toen ik de oproep hoorde: Aan één ding ontbreekt het je nog, voelde ik eerst een weerstand. Wat moet ik nu weer loslaten, wat is er dat mij tegen houdt om die weg van Jezus verder te gaan? Dat is misschien niet zo radicaal en toch.

Ik denk concreet bijvoorbeeld aan de veranderingen binnen de gemeenschap vanwege een nieuwe structuur. We worden uitgenodigd mee te gaan in de nieuwe dagteams, maar er is ook weerstand om de goede band met iemand zomaar los te laten en weer nieuwe contacten met anderen te maken. Ik denk ook aan onze samenleving, met nieuwe bepalingen vanuit het klimaatakkoord. We zullen grote veranderingen meemaken, en moeten gaan kiezen voor minder gas in onze woning en minder benzine voor de auto. Om tot de juiste houding te komen wordt van ons gevraagd een omslag te maken in denken en doen.

Hoe dan ook, ik denk dat het mogelijk is om de weerstand te doorbreken, onszelf te verliezen en in te gaan op de uitnodiging. Als die jongeman in de ogen van Jezus had gekeken en de liefde gevoeld, had hij die stap misschien kunnen maken. Of zoals op het eind Petrus kon zeggen: Wij hebben toch maar alles achter gelaten. Bidden wij om die geest van wijsheid.

Joh. 1, 6 – 8 + 19 – 28

Je weerstand doorbreken, onszelf verliezen en ingaan op de uitnodiging

Vorige week zondag hebben we al gehoord dat Jezus volgens het evangelie van Marcus op weg is naar Jeruzalem en dat hij, ondanks het lijden dat hem te wachten staat, trouw wil blijven aan zijn roeping. Dat is geen gemakkelijke weg, maar wel een radicale keuze. Iets van die radicaliteit horen we nu in het evangelie van vandaag.

In het begin van het verhaal komt er een jongeman naar Jezus toe en vraagt: Wat moet ik doen om deel te krijgen aan het eeuwige leven? In die vraag hoor je een verlangen, een echt verlangen naar goed en rechtvaardig leven, of om het met de woorden van de eerste lezing te zeggen: een verlangen naar de geest van wijsheid die alles te boven gaat. Jezus geeft hem dan als antwoord de Tien Woorden, zoals Mozes die al heeft gegeven, en vooral wat hij moet doen tegenover zijn naaste: niet doden, geen echtbreuk plegen, niet stelen enz.

Dat op zich is dus al een goede richting: dat je leert als een goed mens te leven, in de juiste verhouding tot je medemens en tot God. Maar de jongeman deed dit al en zoekt een weg verder. Op dat moment kijkt Jezus hem liefdevol aan en zegt:
Aan één ding ontbreekt het je nog: ga verkopen al wat je bezit en geef hetaan de armen, en je zult een schat in de hemel hebben. Kom dan terug om mij te volgen.

Jezus roept hem op tot een keuze: enerzijds alles los te laten wat hij bezat en anderzijds te leren delen in de goddelijke liefde, die Jezus zelf present stelde. Dat is inderdaad een radicale keuze, die niet zomaar voor iedereen geldt, maar die Jezus hier persoonlijk tegen deze man richt. Jammer genoeg gaat hij er niet op in, omdat hij veel bezittingen heeft.

Op die keuze gaat het evangelie verder, wanneer Jezus spreekt tot zijn leerlingen. De jongeman was rijk en kwam er niet toe om alles te verkopen. Hij was bezet, bezeten. Jezus laat nu horen: Wat is het toch moeilijk voor een rijke om binnen te gaan in het koninkrijk van God. Wat is dat toch? We kennen die ervaring wel. Als je rijk bent en veel geld hebt om allerlei dingen te kopen, heb je ook macht tegenover andere mensen en trek je gemakkelijk veel vrienden aan. Je staat in feite zelf in het centrum. Hoe anders is het, als je je leven laat bepalen door een ander, als je bereid bent iemand te volgen die je inspireert. Dan gaat het om andere waarden, zoals solidariteit, rechtvaardigheid of gemeenschap. Jezus wijst erop hoe moeilijk het is, ja bijna onmogelijk, zeker als je rijk bent, om op die roep in te kunnen gaan. Toch zijn er mensen die de roep horen, ook onder ons. Die los laten wat ze daar, elders, aan leven hebben opgebouwd en bereid zijn dat op te geven om te verhuizen hier naar toe, naar deze gemeenschap en de weg van de goddelijke liefde te gaan, met alle onzekerheid die dat meebrengt. Ik heb respect voor hen.

Die oproep om alles los te laten geldt niet alleen voor jongeren die nog een groot deel van hun leven voor zich hebben, of voor mensen die pas begonnen zijn de weg van Jezus te volgen. Die oproep wordt vandaag ook tot ons gericht, die al geraakt zijn door Jezus en begonnen zijn aan die weg van de liefde. Wat wordt er dan tot ons gezegd? Toen ik de oproep hoorde: Aan één ding ontbreekt het je nog, voelde ik eerst een weerstand. Wat moet ik nu weer loslaten, wat is er dat mij tegen houdt om die weg van Jezus verder te gaan? Dat is misschien niet zo radicaal en toch.

Ik denk concreet bijvoorbeeld aan de veranderingen binnen de gemeenschap vanwege een nieuwe structuur. We worden uitgenodigd mee te gaan in de nieuwe dagteams, maar er is ook weerstand om de goede band met iemand zomaar los te laten en weer nieuwe contacten met anderen te maken. Ik denk ook aan onze samenleving, met nieuwe bepalingen vanuit het klimaatakkoord. We zullen grote veranderingen meemaken, en moeten gaan kiezen voor minder gas in onze woning en minder benzine voor de auto. Om tot de juiste houding te komen wordt van ons gevraagd een omslag te maken in denken en doen.

Hoe dan ook, ik denk dat het mogelijk is om de weerstand te doorbreken, onszelf te verliezen en in te gaan op de uitnodiging. Als die jongeman in de ogen van Jezus had gekeken en de liefde gevoeld, had hij die stap misschien kunnen maken. Of zoals op het eind Petrus kon zeggen: Wij hebben toch maar alles achter gelaten. Bidden wij om die geest van wijsheid.

Bevestiging Petra Speelman

Op zondag 6 december is ds. Petra Speelman in de Protestantse Kerk van Bergeijk bevestigd als predikant met een bijzondere opdracht als gastpredikant voor onze gemeenschap.

Zie onderstaande video voor de integrale uitzending van deze dienst.