Insecten- en vlinderhotel geplaatst

Het was een mooie toegift om de 1e prijs te winnen bij de afvalbingo bij de landelijke opschoondag van 19 maart jl.

Voor het geldbedrag van 300 euro dat we van de burgelijke gemeente Bergeijk kregen moest natuurlijk een door iedereen gedragen, milieubewuste en haalbare bestemming krijgen.

Hiervoor is o.a. aan de directe deelnemers van de opschoondag gevraagd of zij een goed idee hadden voor de bestemming van het prijzengeld. Ook anderen konden ideeën aandragen.

Voor de twee belangrijkste ideeën van een groot instectenhotel en een wilde bloemenstrook in de omgeving is overleg geweest met iemand van de gemeente waarna besloten is om het kleinschaliger aan te pakken.

Van de 300 euro die is ontvangen is daarom 100 euro aan de deelnemende buren geschonken en besteed aan de aanschaf van een insecten- , lieveheerbeestjes- of vlinderhotel en/of biologische zaadjes voor wilde bloemen rond hun eigen huis.

De overige 200 euro zal besteed worden aan vergelijkbare doelen op het terrein van de Hooge Berkt. Anne, die zorg draagt voor deze tuinen heeft als 1e aankoop ook 3 insectenhotels aangeschaft over de besteding van het restbedrag wordt nog nagedacht.

Stichting Humanitaire Hulp Syrië – update

Verslag vanuit Stichting Humanitaire Hulp Syrie (SHHS) voorjaar 2022

SYRIE, Je zou het bijna vergeten met die afschuwelijke beelden uit Oekraïne, maar ze zijn er echt nog onze mensen in Syrië en het project dat als diaconaal project mede ondersteund wordt door Gemeenschap de Hooge Berkt! En ze doen het fantastisch ondanks het tekort aan bijna alles! 

Hierbij een update van de situatie rond Aleppo via onze correspondente Trui Bolscher. We krijgen allemaal veel groeten van Trui en onze donatie is goed besteed, rechtstreeks ter plekke! En daarmee is heel bemoedigend weer een verslag te krijgen over deze moedige mensen die hun draad weer oppakken!

Wat is er op eigen kracht bereikt in de afgelopen tijd?

  • Vanuit het wijkcentrum in Al Bab is er gratis gezondheidszorg en psychosociale hulp. Hardnodig bij de vele oorlogsslachtoffers. Ook is er een corona hulppost waar veel gebruik van werd gemaakt (Al Bab, circa 200.000 inwoners).
  • De vrouwentuin, een plek waar vrouwen gynaecologische hulp kunnen krijgen en/of begeleiding bij hun zwangerschap.
  • De ambulances zonder grenzen hebben talloze ritten gemaakt naar het ziekenhuis en terug over vaak slechte wegen en over enorme afstanden.
  • Er waren weer naailessen en in het atelier werd genaaid aan een heuse modeshow met verkoop. Een groot succes. Op deze manier proberen vrouwen in hun eigen levensonderhoud te voorzien en bouwen ze een sociaal netwerk op.
  • Kinderopvang en onderwijs is er ook, hoewel kinderen regelmatig verzuimen omdat ze op de vuilnisbelten gaan zoeken naar spullen die een beetje geld opleveren.
  • Er is aan alles te kort, de prijs voor een brood is idioot hoog. Er zijn 5.115 voedselpakketten.
  • Dankzij de waterinstallatie, werkzaam m.b.v. zonnepanelen konden heel veel gezinnen van schoon drinkwater voorzien worden. 1100 gezinnen werden via tankwagens voorzien. anderen kwamen het zelf halen.
  • Als laatste en nieuw zijn de cursussen waar opgeleid wordt tot medisch assistent. Zij kunnen in noodgevallen adequaat handelen. Erg nodig in een oorlogsgebied.

Met al deze zorg en opleidingen geeft SHHS perspectief op een meer menswaardig bestaan. Het feit dat steeds meer mensen gebruik maken van deze diensten en de blije glimlach van de kinderen geeft telkens de energie om weer door te gaan met dit mooie initiatief.

“Hoop is bepaald niet hetzelfde als optimisme. Het is niet de overtuiging dat iets goed gaat komen, maar de zekerheid dat iets zinvol is, hoe dat uiteindelijk ook uitpakt.” Vaclav Havel

Voor meer informatie https://humanitairehulpsyrie.nl/

Achtergrondinformatie
De Hooge Berkt steunt de Stichting Humanitaire Hulp Syrië (SHHS) door de werkgroep Diaconie.

SHHS Probeert zo goed mogelijk hulp te bieden aan mensen in het gebied rond Aleppo. Samen met de organisatie NEW START werken ze vanuit Al Bab en Swaiha. Al Bab ligt vlak bij Aleppo waar ook veel vluchtelingen wonen. Swaiha ligt op het platteland. Er zijn een aantal vaste medewerkers nu en een grote groep van ongeveer 40 vrijwilligers

NEW START bestond oorspronkelijk uit een vriendengroep in Syrie (vrienden van Ido, mijn partner)  – allen Syriërs – die bij aanvang van de oorlog voor de vluchtelingen hulp verzorgden: eten, tenten, matrassen en andere noodzakelijke hulpgoederen

Zij kwamen in contact met een vergelijkbare vriendengroep in Al Bab die zich bezig hield met opvang van slachtoffers van bombardementen en zich richtte op patiëntenzorg door het wegvallen van gezondheidszorg-faciliteiten. Met hun samenwerking ontstond het huidige NEW START. Zij werkten toen en nu alleen in Noordwest Syrie, een voor hen zonder al te grote veiligheidsrisico’s bereikbare regio. Enkelen van hen wonen inmiddels in Turkije, net over de Syrische grens, maar kunnen wel heen en weer reizen tussen Turkije en Syrie – dat geldt ook voor Ido, die bovendien naar Nederland kan reizen. Communicatie met het bestuur van SHHS kan zeer regelmatig plaatsvinden: per telefoon, ZOOM of persoonlijk.

Alle projecten betreffen gezondheidszorg, educatie en opvang van vrouwen en kinderen. Noodhulp in Al Bab en Swaiha: maandelijks wordt daar een vastgesteld budget voor benut. De medewerkers ontvangen een vergoeding: van schoonmakers, leraren, verpleegkundigen tot arts ligt die vergoeding tussen € 50,- en € 450,- per maand. 

Aleppo, Al Bab en Swaiha
Aleppo is een stad in het noordwesten van Syrie, vlak bij de Turkse grens. Het is de hoofdstad van het gouvernement Aleppo. Met 2.738.000 inwoners is het de grootste stad van Syrie. Aleppo wordt minstens 8000 jaar bewoond en hoor daarmee tot de oudste constant bewoonde steden ter wereld. Bron: Wikipedia.

Bron: Nieuwsbrief SHHS

Word wie je bent II

2. Wie of wat?

Ik herinner mij Christine Bruggeman die, ik denk rondom de uitgave van het boekje ‘kerk van de toekomst’, zei: ‘Werken aan de toekomst is werken aan je identiteit’. Dat sprak mij erg aan. 

Zoals de meeste van ons heb ik het niet op planmatig toekomstbeleid. Toekomst gaat immers over war er naar ons toe-komt. Daar willen wij voor openstaan. Onze identiteit trekt, dat wat er naar ons toe wil komen, aan. Dus ‘worden we’ en maken we werk van wie we willen zijn. Zo immers trekken we aan wat bij ons hoort, want soort zoekt soort. Tegenwoordig dwingen de materiële omstandigheden ons grondig te werken aan die identiteit. Dat wil zeggen: te worden wie we zijn. Onze leefregel* is daar een uitstekend instrument voor. Maar… wie zijn we dan?

Op televisie hoorde ik Yuval Harari** beweren dat wij onszelf helemaal niet goed kennen. Het idee dat er ergens in onszelf het ‘echte ik’ verscholen ligt klopt helemaal niet, zei hij. Integendeel, mensen zitten vol met tegenstrijdigheden in gedachten en strevingen. Daartussen of daarachter is er niets. Wat de mens onderscheidt van andere levende wezens is dat hij verhalen maakt over zichzelf en alles om hem heen en daarin gelooft. Dat noemt hij mythes. Het meest verspreide geloofssysteem, mythe dus, is volgens hem: geld. Daar hechten we met z’n allen zoveel waarde aan dat het sinds de eeuwen der eeuwen en inmiddels wereldwijd functioneert. Zelf is Harari niet godsgelovig. Hij heeft het dan ook niet over ‘de bovennatuurlijke liefde’ waar Simone Weil het wel over heeft (zie: ‘waag het Gods Verbond te maken‘).

Net als Harari spreekt Weil over het niet bestaan van een ‘ik’ en over de vele losse delen (ikken) in ons die tegengesteld zijn aan elkaar en elkaar nauwelijks verstaan. Harari straalt overigens wel liefde uit en spreekt met liefde over zijn echtgenoot en hond. Bovendien mediteert hij dagelijks en brengt maandenlang in eenzaamheid en stilte door om in de confrontatie met leegte, het niets dat ten grondslag ligt aan ons zijn, zijn denken en zichzelf uit te zuiveren.

Ik heb ook altijd wat moeite met onze regel ‘word wie je bent’. Ergens lijkt het alsof ik een bepaald íemand zou zijn en ga ik me afvragen wie dat dan wel is. Ik moet echter toegeven dat ik mijzelf soms tegenkom op een manier waarvan ik dan denk: ja, dit ben ik… dit is mijn diepe aard. Maar vraag je me wie dat ís dan kom ik toch op het ‘wat’: een bepaalde energie, sfeer, lichtinval of kern, iets wat ten diepste bij mij hoort en onbenoembaar blijft. In de grondtekst van onze eerste leefregel staat dat wij ‘beeld’ zijn; evenbeeld. ‘Beeld, gelijkend op ons’, zo drukte de Schepper zich uit. In dat ‘ons’ zijn wij zelf inbegrepen, samen met Hem. Dat is Genesis 1:26. Dat ‘ons’ sluit mooi aan op de uiterlijke wereld maar dus ook op onze innerlijke structuur van veelheid en verdeeldheid. Die structuur waar Simone Weil het over heeft: al die losse delen in onszelf buiten dat ene diepste deel van onze ziel dat het dichtst bij God staat. Dat is het deel van waaruit wij onszelf kunnen omvormen. In Genesis 3 echter zijn we echter slechts stof: ‘Stof van de aardbodem waar we uit gemaakt zijn en waartoe we zullen wederkeren’. In Genesis 2 wordt dat maakproces uit de doeken gedaan met als ingrediënten: aarde en adem. ‘Adem’ is Geest. Adam is dus beademde of begeesterde aarde. ‘Adam’ is, als woord, gerelateerd aan het woord ‘mens’. Gods Adem/Geest maakt mij tot Adam=mens. Maar adem is ook ‘lucht’: van dit woord stamt de naam ‘Abel’ af. Beide namen beginnen met de ‘Alef’, de Hebreeuwse letter die naar God verwijst.

Wíe zijn wij? Abel moet Adam worden. Wát zijn wij? Evenbeeld, stof, adem, lucht…?

In de zondaglezing van 9 januari hoorden we hoe omstanders met herhaling en nadruk aan Johannes de Doper vragen ‘wie bent u dan?’ (Joh.1; 19-34) Dat is precies de vraag die ons bezighoudt. Johannes geeft het antwoord niet! Niet zoals die omstanders het willen namelijk: zijn identiteit zoals welke functie hij heeft of status of bij welke groep hij hoort. Dat vind ik ijzersterk. In plaats daarvan zegt hij wat hij doet: ‘ik ben een stem die roept in de woestijn’ en ‘ik doop met water’. Vervolgens wijst hij naar de onbekende, te midden van ons: ‘één die na mij komt’. Hij doelt natuurlijk op Jezus maar ik zie dat hij ons twee wegwijzers geeft om de mens te worden die we zijn: onze daden en onze gerichtheid op de ander.

Ja, het gaat om daden die voortkomen uit ons roepen en ons geroepen zijn. En om de ander die na mij komt, die mij roept of als geroepen komt. Ons tekort (roepen) en ons talent (roeping) geven betekenis aan degene die na mij komt: de ander die ik dien en de ander die mij verlost. Zo worden wij van Abel tot Adam: waarachtig mens.

Werken aan onze identiteit. Het is me wat met al die losse delen in mezelf en al die losse delen in onze gemeenschap. Bij Marc van Tente*** lees ik over ‘identiteit’. Het gaat over een jongen die een wandaad gepleegd heeft en door de politie opgepakt wordt. Daar worden zijn naam, leeftijd en alle andere gegevens opgenomen en die worden aan de rechter doorgegeven. Dat is identificatie, zegt van Tente en dan: ‘Alleen door existentiële ervaring ontdekken wij wie de andere persoon is. Die ontdekking transfigureert ons wederzijds’. Met andere woorden: zonder liefde gaat het niet. Door haar liefde kent, bijvoorbeeld de moeder van deze jongen, diens andere en diepere dimensies. Ze kent zijn wanhoop en verlangen, zijn eigenheid en uniciteit, zijn identiteit.

Dit geeft ons, wat mij betreft, een lichtend uitgangspunt voor het werken aan onze identiteit. We kunnen dus wel iets zéggen over onze identiteit maar dan moeten we die wel eerst leven en zo (in Verbond) vormen. Het volgende citaat van Pannikar**** beschrijft dat werk in kort bestek:

‘Om de identiteit van een persoon te kennen, is liefde nodig. Is geloof nodig, is een persoonlijke ontdekking nodig. In deze ontmoeting van gelaat tot gelaat, van persoon tot persoon, van jij tot jij, van beminnende tot beminnende, wordt de andere gekend in zijn uniciteit en in zijn eigenheid; en hij die gekend wordt omvormt hij die kent, en wie kent, omvormt hij die gekend wordt.’

Dat is bepaald geen sinecure waar ieder van ons in zijn menswording voor staat. En ieder van ons doet dat telkens weer 80 keer? (met hoeveel leden zijn we nu?) Onszelf en elkaar leren kennen vanuit liefde, geloof en persoonlijke ontdekking. Zo vormen we onze gemeenschappelijke identiteit.

‘Lichtdrager zijn’. Dat is een woord dat we horen klinken in onze gemeenschap. We willen lichtdrager zijn. Mooi: ieder draagt zijn eigen licht om daarmee de ander in het licht zetten. Zoals Johannes het doet: zonden wegwassen met water en wijzen naar de ander die na ons komt. Dat is genoeg.

‘want er moet licht op je schijnen wil iemand je zien,maar je hoeft niet uit licht te bestaan om er te zijn’.*****

Vanuit ’t Verdiep, Mariek

*) In onze gemeenschap leven we met een ‘leefregel’. Deze bestaat in feite uit vijf regels die als wegwijzers op onze weg staan, zowel als gemeenschap als op persoonlijk niveau. Dit is een tweede tekst bij de 1e leefregel.

De vijf regels zijn:

  1. Word wie/wat je bent
  2. Broederschap, durf het aan
  3. Ga je weg
  4. Ontdek je verantwoordelijkheid
  5. Waag het (Gods) verbond te maken.

**) Schrijver van ‘Sapiens’ en ‘homo Deus’ in gesprek met Janine Abbring in programma ‘wintergasten’ 27-12-‘21
***) Marc van Tente ‘Vensters op het mysterie, een pelgrimstocht met Raimon Pannikar’. Uitg. averbode. Blz 78
****) Idem.
*****) Uit: Ik wou dat ik een vogel was. Ploegsma-Amsterdan. blz.11. Sara Oortgijs over ons zijn in Sterrenstof:

Wat je moet weten is dit: sterren zijn van stof.

En hun afstand tot de aarde meet je niet in kilometers maar in lichtjaren.
Want licht gaat veel sneller dan geluid.
En verder: de maan bestaat niet uit licht; dat is de zon die op haar kraters schijnt.

Want er moet licht op je schijnen wil iemand je zien,
Maar je hoeft niet uit licht te bestaan om er te zijn.

Maar wanneer je ogen verder zien dan je oren horen,
Lichtjaren ver kijken, sterren hier halen.
Wie zegt dan dat sterren geen ogen zijn en wij de sterren waar ze naar kijken?

Boekpresentatie Mariek de Jong

Zaterdagavond 30 april was er een feestelijke avond rond de boekpresentatie van het boek van Mariek de Jong:  Latifa, een weg naar aanvaarding.

Tineke Renkema sprak Mariek hartelijk toe en feliciteerde haar met het uitkomen van haar boek. Woorden van vriendschap waren er van José die met regenboogkaarsen Mariek typeerde en van Harrie die zoals altijd een mooie limmerik voor Mariek geschreven had. Marjolein feliciteerde Mariek met het verschijnen van haar boek met mooie bloemen namens het eigen dagteam van Mariek.  

Het hoge woord was uiteraard aan Mariek zelf die de aanwezigen vertelden over het tot stand komen van haar boek en wat haar tot schrijven had doen komen.

De eerste exemplaren van het boekje werden uitgereikt aan de mensen die haar op verschillende manieren inhoudelijk en redactioneel hadden geholpen. Daarna kon het boekje ook aangeschaft worden. Er waren verrassend lekkere koekjes en heerlijke hapjes. 

                Latifa, een weg naar aanvaardlng
                Mariek de Jong

                Uitgeverij Van Warven Produkties
                ISBN 9789493288089
                Paperback, 110 pagina’s
                Prijs € 14,95

Bijdrage van Mariek zelf

Een boekje dat uitkomt; waar gaat het over?

Het gaat over een weg naar aanvaarding. Die weg ontleen ik aan een oefening (gebed) die al heel oud is en binnen het soefisme bewaard is gebleven. Dat is de Latifa. Het is een contemplatieve oefening opgebouwd rond zeven woorden. In ‘een weg naar aanvaarding’ neem ik die zeven woorden als uitgangspunt voor verdere verdieping.

Hoe heet het:

Het heet: Latifa, een weg naar aanvaarding.  Het had ook een weg naar hoop, geloof, liefde of dienstbaarheid kunnen heten maar voor mij is aanvaarding het sterkste begrip. We beginnen ons leven, en vervolgens ieder moment daarin, met de opdracht het te aanvaarden zoals het is. Ook het eind van ons leven hebben we te aanvaarden. Iedere stap naar aanvaarding is een stap vooruit of het ons nu lukt of niet. Want iedere poging tot aanvaarding is een onderkennen van de werkelijkheid zoals die is en daarmee op weg gaan.

‘Latifa’ betekent ‘subtiele energie’. Het gaat om een transformatieproces waarin de grove energie in ons (van woede of frustratie) tot de fijnere energie (van overgave en liefde) wordt. Dit proces ligt ook opgeslagen in onze leefregel. Zonder de Latifa zou ik de kostbaarheid en potentie van onze leefregel niet herkend hebben en er niet zo mee hebben kunnen werken als ik tot nu toe deed. Ik hoop dan ook dat de leefregel door ons net zo gekoesterd gaat worden als de Latifa door mij. Latifa is overigens in de Arabische wereld een veelgehoorde meisjesnaam. Het betekent zoveel als: lief, vriendelijk, aardig, fijngevoelig.

Wat betekent de Latifa voor jou:

In de loop van de bijna 30 jaren dat ik de Latifa ken is dat steeds anders geweest. Ik denk dat het in het begin vooral een openende en verbindende werking had. Ik was toen eigenlijk nauwelijks in staat de Latifa af te maken zonder daarin begeleid te worden. Later is het ook een herinnering geworden aan kostbare momenten en ervaringen waarbinnen de Latifa voor mij tot leven kwam. De laatste jaren is het ook een manier van observeren en ordenen geworden. En daarmee een instrument waarmee ik een openende en verbindende ervaring kan overbrengen aan anderen. Dat gebeurt nu onder andere in het programma van de Heilige Nachten. Het zal de basis worden van de individuele retraite die ik op onze site ga aanbieden. Dit zal, net als onze andere retraites, een stilteretraite zijn in de bedding van onze gemeenschap. Naast de Latifa zullen teksten en andere op inkeer gerichte bezigheden zullen er een onderdeel van uitmaken.